د روښانه سباوون په تمه تمه
د ژوند تورې تورې شپې سبا کومه ډير په لوړو او ژورو ګرځيدلے
د ښه عمر په لټون کښې سر وهلے د يخ سيوري د دمې په تمه تمه
دژوند دروند پيټے مې ډير په اوږو وړے د کور غولي کښې مې ګل تصور کړے
د بورا په څير ګلو نو پسې تللے د ارمان د باغ په خوب پسې وتلے
د دنيا د ګوټ ګوټ شګې مې چاڼ کړي د سراب ابـــــه مې ډير ځله ګوټلي
د خيالي پلاؤ شخوندونه مي وهلي خدائي بيشکه چې مدد د هغه چا کړي
چې د ځان مدد پخپله خا مخا کړي اوس که هر څه ځان نه مخکښې وروستو وينم
د ليلې د پينزيب شرنګ نه اورم کوڼ يم د بنګړو شور اورديلو نه معذور يم
سره او شنه راته اوس نه ښکاري که ډير دي د رنګونو تميز نه کيږي شمکور شوم
د زړګي چمن ويجاړ شو بې بهاره
حس د ګل د نګهت نه لري بيزاره
نه د مست بورا مستي نه بلبلان شته نه چمن کښې نور څه خوند شته نه ګلان شته
د ټول عمر په محنت مې که ګټلي
د ځوانئ رنګين وختونه مې بائيللي
No comments:
Post a Comment