زمـــــا زړه دې وي داغـــــدار ښــــۀ

زمـــــا زړه دې وي داغـــــدار ښــــۀ

ستـــا خالـــونه په رخســـار ښــــۀ

تـــۀ رنـګ رنـګ جـــــوړوه زلــفـــــې

زمـــــا عــمــــــر دې پــه دار ښــــۀ

تۀ په سترګو کښې مسکۍ شـــه

ښخ زمـا په زړۀ کښې خــار ښــــۀ

ګلـــــه تــــا بـهـــــر تــــه بـــــــوزي

لــــه ريـبـــــاره نـــوبــهـــــار ښــــۀ

نـن دې کـــــــړې دنــداســـــــه ده

اور دې بــل په هر ګفتــــــار ښــــۀ

تــه چې لږ پــرې خوشحــالــــېږې

غم زمـــــا په سر بسيـــــار ښــــۀ

د وصــــال پـه شپــه تلــــــوار کړې

دے تلـــــوار دې له تلـــــوار ښــــۀ

وعـــــده مــه کــــوه خـو راشـــــه

لـــه ګفتــــاره وي کـــــردار ښــــۀ

چې آشنــــا د چـــا طبيب شــي

هغـه درست عمـر بيـمـــار ښــــۀ

زۀ قـــــيــدي د رواج نــــــۀ يـــــم

ګـريبــان مې تـــار په تـــار ښــــۀ

تـــــۀ مــغــــرور او بــې نيـــــــازه

زۀ نيــازمند يمه خاکســـار ښــــۀ

ستــــا د وريځــو لـه دې ګونجـې

د تېرې تــــورې پــرهــــــار ښــــۀ

پــــه ژړا زمـــــــا ســــوالـــــونـــه

په خــــنــدا د تـــــا انـــکار ښــــۀ

شپـــه د وصـــل ســــروې قـــده

لـه وصـــــالـه دې رفتـــــار ښــــۀ

وس وصـــال دې ګلې مـۀ کــــړه

هــر يـو کار وي پخپــل وار ښــــۀ

تــــۀ زمــــــا د کــــور پــــــه لاره

او زۀ ستا د کـــور پــه لار ښــــۀ

ستــــا تـازه ښــېــــوې نازونــــه

د حــمـــزه تــازه اشعـــار ښــــۀ