Wednesday, September 8, 2010

د ســـاقــي د الـتــفـــات چـې بېــرته شـــوې مـيـخــانـــه ده

د ســـاقــي د الـتــفـــات چـې بېــرته شـــوې مـيـخــانـــه ده
د فـطــــرت پـــه خــله مې ځکه داســـې ځـــوانه تــرانـــه ده

لــږ دې هــوش ته خبر ورکــړه چې ځــان بچ کـړي له تيندکه
ګــوره دلتـــه پــه هـــر ګام کښـې،صـــراحــي او پيمانـــه ده

د ډيــوې وروستـۍ سـلګــۍ دې د بڼـو ځـمـبــار راويښ کــړ
زمــــــا ســــتـړيــــه انتـــظـــــاره،وس دې جــــوړه بـهانـــه ده

د زړو سترګـــو ليــدل وو،چې مې ځوانـې اوښکــې راغلـــې
مــعــلــومـــيږي چــې د مينـــې،لا نيــمـــګــړې افسانـــه ده

هــغـــه لــومــــه ستـــا د زلـفـــو،چې پـخــوا بـه وه دانــه ده
هــغـــه داغ د زړۀ مـــارغـــۀ تــه،اول خـــال وو اوس دانـــه ده

وس ليـمـــه زمـــونــږ د دواړو چې شـو مخ نــۀ ښـکته کــيږي
غــــېريت دے کـــه تکــميـــل تـــه،رســـيـدلــې يـــارانـــه ده

پـه تـقـديــر او پـه تـدبـيــر کښې د خـادم او مـالک فـرق دے
ســلســلـــه د ګــــوره زلــفــــو،مــــزينــــه پــه شــــانـــۀ ده

زمـــا زړۀ هــم هـغــه زړۀ دے خو اشنـــا چې تا قبـــول کــړ
هـــم هــغــه چـــاؤده کنجکه،وس چې ګــــورې دردانـــه ده

حـقـيـقــت تــه د وجـــود ئـې،يـــو لبــــاس دې وراغـــوستے
دا دنيـــــا چـې درتـــه ښــکاري د چــا خــپلـــه افســـانـــه ده

زۀ او يــار چـې سـره بيـل يـو،که مې کـــور وي خو صحــرا وي
زۀ او يــار چــې ســره کښينـــو،که صحـــرا وي خو خـانـــه ده

کـه ته هغــۀ شې چې ته ئې،تۀ هغــه نۀ شې چې نۀ ئې
نــۀ وختـــونــه غــلچکــي دي،نـــۀ شــوکمــــاره زمــانـــه ده

ستــــا غـــرض پـــرده کـول وو،لــه مئينـــو په محفــل کښې
مـــــرور شــولــې زمـــا نــه،څـنګـه ښــکلـــې بــهـــانـــه ده

نــۀ زغمــلے دے فـــراق شـي،شمــع رويــه نــۀ درتلے شـي
سـتـــا حــمــزه څــنـګــه حــمــزه دے،بــې وزرو پـــروانـــه ده

No comments:

Post a Comment

Telawat Shah Azaad

via IFTTT