په يو ه غمز ه د ستر ګو ئې فنا شو م
سر تر پا يه بې بنيا د ه بې بقا شو م
هاله څاڅکې دشبنم اُوم اُس دريا شوم
په وصال کښې ئې بادشاه داُمراء شوم
سر تر پا يه بې بنيا د ه بې بقا شو م
ما د يا ر د غمه د م و هلې نه د ې
که مې د م د هلې نه دې هم ر سواشوم
ښه چه تن توئې تومنه شوه په عشق کښېهاله څاڅکې دشبنم اُوم اُس دريا شوم
ز ه د يا ر و مخ ته ګو ر م يا ر و َما ته
چه د اخل په تماشه شوم تما شاشوم
په هجران کښې ګدا وُمه کند په غاړهپه وصال کښې ئې بادشاه داُمراء شوم
با د شا هی د ګد ا يا نوپه دُ عا شی
زه رحمان ځکه بادشاه يئم چه ګداشوم
No comments:
Post a Comment