په
فريادونو
کښې مې
رو ح
اؤ اثر پاتې
نه
دې
دسترګوسيندکښې
مې څۀ لعل اؤګوهر
پاتې نه دې
چې څومره شپې ورځې وې ټولې مې قربان کړې په تا
جو
لۍ
د
عمر
کښې
مې
شام
وسحر
پاتې
نه
دې
دځوانۍ عمر مې
دعشق په
ناپوهۍ
کښې
تير کړو
چې لږ
ډير
پوئې
شوم
نودسترګو
نظر
پاتې
نه
دې
په
غلبيلونو
با
ن
دې
چا
نړ
شو
م
د و
خت
د
ستم
په
چور
لکونو کښې
هم
دومره
چکر
پاتې
نه د
ې
په
د
ﻻ
سو
مې
ډ
ير
زخمو
نه
د
ی
د
ز
ړه
ګنډ
لی
د
هجر
شپو
کښې
مې اوس
دومره هنرپا تې
نه دې
د
نا
دا
نا
نو
په
يارۍ
کښې
مې
ژوندون
تمام کړو
هو
ښياردِ
درومی
اوس څه
دومره
سفر پاتې نه
دې
ز
ما
و
ز
ر کښې
آسما
نونه
دجها
ن
ر
ا
غو
نډ
ؤ
و
نن
په
څا
نګونوکښې مې داسې
وزر
پاتې
نه
دې
تلاش
د
رزق
مې
په
ښار غر اؤ
ځنګل
ګر
ځوی
د
ژوند
بقاء
کښې
رانه
هيڅ
يو
ډګر پاتې
نه
دې
ظاهره ورشه جوړتسکين دې دجومات په ګټ
کښې
د
ز
ړ
ه
د
پاره
را
نه
هيڅ
يو کفر
پا
تې نه
د
ې
No comments:
Post a Comment