په
      
      
       فريادونو
      
      
      کښې  مې
      
      
      
      رو ح  
      
         اؤ  اثر  پاتې
      
      
       نه 
      
        دې
      دسترګوسيندکښې
      
      
       مې څۀ لعل اؤګوهر
      
      
      پاتې نه  دې
      چې څومره شپې ورځې وې ټولې مې قربان کړې په تا
      جو
       
      
      لۍ
       
      
      د 
       
      
      عمر
       
      
       کښې
       
      
       مې
       
      
       شام  
      
         
      
      وسحر
       
      
      پاتې
       
      
       نه  
      
       دې
      
      دځوانۍ عمر مې 
      
      
       دعشق په
      
      
       ناپوهۍ
      
      
       کښې
      
      
       تير کړو
چې لږ
       
      
       ډير
       
      
       پوئې
       
      
       شوم
       
      
       نودسترګو
       
      
      نظر
       
      
      پاتې  
      
       نه
       
      
       دې 
      په 
      
      
       غلبيلونو 
      
      
       با
      
      
      ن
      
      
      دې
      
      
       چا
      
      
      نړ 
      
       شو
      
      
      م
      
      
       د و
      
      
      خت 
      
       د
      
      
       ستم
      په 
      
       چور
      
      
       لکونو کښې
      
      
       هم 
      
       دومره 
      
      
       چکر
      
      
       پاتې
      
      
       نه د
      
      
      ې
      په 
      
        
      
      د
      
      
      ﻻ
      
      
      سو
      
      
       مې 
      
       ډ
      
      
      ير
      
      
       زخمو
      
      
      نه
      
      
       د
      
      
      ی 
      
       د
      
      
      ز
      
      
      ړه 
      
        
      
      ګنډ
      
      
      لی
      د
      
      
      هجر
      
      
       شپو
      
      
      کښې 
      
       مې اوس 
      
      
      دومره هنرپا تې
      
      
       نه دې
      د
      
      
      نا
      
      
      دا
      
      
      نا
      
      
      نو 
      
       په 
      
      
       يارۍ
      
      
      کښې
      
      
       مې
      
      
       ژوندون
      
      
       تمام کړو
      هو
      
      
      ښياردِ 
      
       درومی 
اوس څه 
      
      
       دومره 
سفر پاتې نه
      
      
       دې
      ز
       
      
      ما
       
      
       و
       
      
      ز
       
      
      ر کښې  
      
       آسما
      
      
      نونه 
      
       دجها
      
      
      ن 
      
       ر
      
      
      ا 
      
      
      غو
      
      
      نډ 
      
       ؤ
      
      
      و
      نن 
      
       په
      
      
       څا
      
      
      نګونوکښې مې داسې
      
      
       وزر
      
      
      پاتې
      
      
       نه 
      
      
      دې
      تلاش 
      
      
       د
      
      
      رزق
      
      
       مې
      
      
       په
      
      
       ښار غر اؤ 
      
      
      ځنګل 
      
        
      
      ګر
      
      
      ځوی
      د
      
      
      ژوند
      
      
       بقاء
      
      
       کښې
      
      
      رانه 
      
      
      هيڅ 
      
       يو
      
      
       ډګر پاتې
      
      
       نه
      
      
       دې
      ظاهره ورشه جوړتسکين دې دجومات په ګټ
      
      
      کښې
      د 
      
      
      ز
      
      
      ړ
      
      
      ه
      
      
       د
      
      
       پاره
      
      
       را
      
      
      نه 
      
      
       هيڅ 
      
        
      
      يو کفر
      
      
       پا
      
      
      تې نه 
      
      
      د
      
      
      ې
 
 
 
No comments:
Post a Comment